update content 29/10/2021
Η παιδιατρική αποκατάσταση στη Φυσικοθεραπεία Θεσσαλονίκη αλλάζει, εξελίσσεται και προσαρμόζεται για τα παιδιά με αισθητηριακές ή αισθητικοκινητικές αποκλίσεις. Είναι αλήθεια ότι παιδιά με αισθητηριακές αποκλίσεις ή διαταραχές που ζουν σε μεγάλα αστικά κέντρα ή πολύβουα περιβάλλοντα μπορεί να είναι δυσκολότερο να τις αντιμετωπίσουν. Υπάρχουν όμως λύσεις και τρόποι να οργανωθούν και να λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα.
Σε ποιες ηλικίες αφορά η απόκλιση στην αισθητηριακή και ψυχοκινητική ανάπτυξη; βοηθά η φυσικοθεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις και πώς;
Πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για τις αισθητηριακές και αισθητικοκινητικές διαταραχές ή αποκλίσεις. Αυτές μπορεί να αφορούν τη νηπιακή ηλικία αλλά και την μετέπειτα ηλικία που το παιδί αρχίζει τη σχολείο. Ξεκινούν όμως από την πρώϊμη βρεφική και νεογνική ηλικία αλλά γίνονται αισθητές αργότερα.
Για να κατανοήσουμε όμως πώς μπορεί να επηρεάσει μία τέτοια απόκλιση τη λειτουργία του παιδιού πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει αισθητηριακή απόκλιση ή αισθητηριακή διαταραχή.
Για τα παιδιά με αισθητηριακές διαταραχές, η πληθώρα ερεθισμάτων και πολλών και έντονων ήχων, είναι πολύ ενοχλητικά και δύσκολα τη διαχειρίζονται. Αποζητούν πιο ήρεμες γωνιές ή ξεσπούν έντονα ή παρουσιάζουν απουσία συναισθημάτων και διαχείρισης των ερεθισμάτων που λαμβάνουν.
Αισθητηριακή ή αισθητικοκινητική διαταραχή ονομάζουμε κάθε απόκλιση στην επεξεργασία, στην κατανόηση αλλά και στην απάντηση του εγκεφάλου σε κάθε ερέθισμα που προσλαμβάνει από το ίδιο το σώμα, ενδογενώς ή από το περιβάλλον, εξωγενώς. Είναι η αδυναμία του παιδιού να προσαρμοστεί και να δράσει αρμονικά και οργανωμένα σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της αισθητηριακής ή αισθητικοκινητικής διαταραχής;
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ακόμη από τη γέννηση, προσλαμβάνει και επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται με τα αισθητήρια όργανά του. Η συμπεριφορά του καθενός και η λειτουργία στην καθημερινή ζωή είναι απόρροια αυτής της επεξεργασίας των πληροφοριών που δέχεται ο εγκέφαλος καθε στιγμή και την επιστρέφει ως απάντηση.
Ζώντας στον φυσικό κόσμο ο άνθρωπος, από την πρώϊμη νηπιακή του ηλικία, πρέπει να μπορεί σε κάθε στιγμή να προσλαμβάνει, να επεξεργάζεται και να απαντάει σε αυτές τις προκλήσεις του περιβάλλοντος και μάλιστα συνεχώς. Σε κάθε αδυναμία ή έλλειψη προσαρμογής στην καθημερινότητα είναι κατανοητό ότι μπορεί να οφείλεται σε αδυναμία του εγκεφάλου σε κάποιο από τα τρία επίπεδα πρόσληψης ή επεξεργασίας ή απάντησης της πληροφορίας από το ενδογενές ή εξωγενές περιβάλλον.
Η πρόσληψη, η επεξεργασία, και η απάντηση είναι κατανοητό, ότι πάντα επηρεάζει το αποτέλεσμα της προσαρμογής του παιδιού στην κάθε διαφορετική απαίτηση του περιβάλλοντος και κάθε φορά. Όταν αναφέρουμε όμως την προσαρμογή στα ερεθίσματα που δέχεται το παιδί, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα ερεθίσματα από το ίδιο το σώμα του.
Σε κάθε ανθρώπινο σώμα υπάρχουν οστά, αρθρώσεις, περιτόναιο, νέυρα, αγγεία, σπλάχνα μύες, δέρμα… Όλα συνδέονται μεταξύ τους και οργσνώνουν τον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να μιλάμε για κίνηση, αντίληψη και προσαρμογή αν δεν δούμε το παιδί σαν ολότητα.
Η απάντηση σε ένα ερέθισμα μπορεί να είναι λάθος όταν η πληροφορία είναι ελλιπής ή διαφορετική από αυτή που θα έπρεπε ώστε το παιδί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον ανάλογα με την ανάγκη.
Πάρα πολλές φορές βλέπουμε παιδιά να είναι πολύ πιο οργανωμένα ή να απαντούν στις απαιτήσεις πιο “φυσιολογικά” από ότι σε άλλα πιο άγνωστα περιβάλλοντα. Αυτό είναι δυνατόν να συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλος “γνωρίζει” περίπου τις απαιτήσεις και του είναι ευκολότερο να προσαρμοστεί στην ανάγκη. Όταν το ίδιο παιδί πρέπει να λειτουργήσει εκτός οικείου χώρου διαπιστώνουμε ότι δεν μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί.
Ποια είναι η διάγνωση σε αισθητηριακή διαταραχή στο παιδί μου;
Τα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας σε μεγάλα, επιδημικά θα λέγαμε, πλέον ποσοστά. Οι διαγνώσεις συνήθως αφορούν σε:
- αυτισμό,
- ADHD,
- αναπτυξιακή καθυστέρηση,
- διαταραχή αναπτυξιακού συντονισμού και
- μαθησιακές δυσκολίες.
Πώς βοηθάει η φυσικοθεραπεία στον αυτισμό ή στη διάσπαση προσοχής;
Σε κάθε έλλειμμα της κινητικής οργάνωσης που εμπεριέχεται σε περιπτώσεις αισθητηριακών διαταραχών, η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην σύνδεση και οργάνωση της λειτουργίας και των πληροφοριών, των αισθητηριακών συστημάτων μεταξύ τους. Η κατανόηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ ιδιοδεκτικού και αιθουσαίου συστήματος δεν είναι πάντα εύκολη.
Πολλές φορές σε παιδιά που ήδη περπατάνε ή κινούνται στο χώρο πιστεύουμε ότι φυσικοθεραπεία δεν είναι απαραίτητη. Το να περπατάει το παιδί αυτόνομα, είναι εν μέρει αρκετό, αλλά σίγουρα δεν είναι επαρκές για την οργάνωση της αδρής κινητικής ανάπτυξης. Καθώς ο άνθρωπος είναι ολότητα μία ανεπαρκής αδρή κινητική ανάπτυξη προκαλεί ελλείμματα στην ψυχοκινητική ανάπτυξη αλλά και δημιουργεί αισθητηριακές αποκλίσεις.
Η ζωή σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο είναι πολύ πιο απαιτητική από μία επαρχιακή πόλη ή ένα χωριό. Για ένα παιδί με θέματα συντονισμού της επεξεργασίας και της απάντησης των εισερχόμενων ερεθισμάτων τα συνεχόμενα και έντονα ερεθίσματα από το περιβάλλον αποτελεί μία πρόκληση για ένα παιδί με αισθητηριακά ελλείμματα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι, πάντα, τα παιδιά στα αστικά κέντρα έχουν μόνιμα και πιο έντονα προβλήματα από αυτά σε μικρότερες πόλεις. Όλα είναι σχετικά και πάντα συνεκτιμώνται με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που τυχόν έχει η απόκλιση που βιώνει το παιδί.
Η φυσικοθεραπεία είναι αυτή που θα οργανώσει τα ελλείμματα και τις αποκλίσεις στην αδρή και κατ’ επέκταση στη λεπτή κινητικότητα και την προσαρμογή σε διαφορετικά περιβάλλοντα και καταστάσεις. Μόνο μέσω της σωστής καθοδήγησης και παρέμβασης του εξειδικευμένου φυσικοθεραπευτή, μπορεί το παιδί να οργανώσει την επεξεργασία των πληροφοριών και την απάντηση σε αυτές τις πληροφορίες κάθε φορά.
Γιατί είναι σημαντική για το παιδί η προσαρμογή στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος;
Σε κάθε περίπτωση που το παιδί καλείται να λειτουργήσει αυτόνομα και οργανωμένα σε ένα περιβάλλον, όπως το σπίτι, το πάρκο, ο παιδότοπος, ο παιδικός σταθμός, το σχολείο ή το νηπιαγωγείο κλπ. οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές. Επίσης αλλιώς πρέπει να είναι η συμπεριφορά του στους γονείς, αλλιώς στους δασκάλους και διαφορετικά στους φίλους του.
Σε κάθε ανάγκη για κίνηση και λειτουργία του παιδιού, υπάρχουν συνεχείς εναλλαγές των προσώπων και των στοιχείων, είτε στο κάθε περιβάλλον είτε στην κοινωνική του συνεύρεση με άλλα παιδιά ή ενήλικες, Αν λοιπόν έχει κάποιο έλλειμμα στην λήψη ή στην επεξεργασία των ερεθισμάτων, εμφανίζει αδυναμία να αξιολογήσει και να προσαρμοστεί σε αυτά τα συγκεκριμένα και διαφορετικά κάθε φορά ερεθίσματα.
Η προσαρμοστικότητα και η οργάνωση της κίνησης και της συμπεριφοράς ενός παιδιού εξαρτάται από την ηλικία του αλλά και διαφοροποιείται σε κάθε διαφορετική ηλικία. Είναι λογικό να υπάρχουν διαφορετικές απαιτήσεις προσαρμογής και συμπεριφοράς ανάμεσα σε ένα παιδί 2 ετών και ένα παιδί π.χ. δημοτικού.
Η ωρίμανση του εγκεφάλου σε κάθε ηλικία διαφέρει και αυτό συνοδεύεται από την ανάλογη απαίτηση που υπάρχει για την λειτουργία και την απάντηση στα ερεθίσματα. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, η ωρίμανση του εγκεφάλου και η προσαρμογή του παιδιού στις απαιτήσεις, να ακολουθεί τα ηλικιακά ορόσημα της ανάπτυξης. Σε κάθε απόκλιση αυτής της απαίτησης προσαρμογής και απάντησης, είναι πολύ δύσκολο στο παιδί να ακολουθήσει κανόνες και εντολές και να προσαρμοστεί.
Γιατί πρέπει να βοηθήσω το παιδί μου αν έχει έλλειμμα ή απόκλιση στην αισθητηριακή του ανάπτυξη;
Η νευροαναπτυξιακή ωρίμανση του εγκεφάλου καθορίζει και την κινητική αλλά και την αντιληπτική ανάπτυξη. Ο άνθρωπος είναι μία ολότητα και αν κάτι δεν λειτουργεί σωστά, απηρεάζει όλες τις υπόλοιπες δομές του σώματος.
Η ανάπτυξη αυτής της αντιληπτικής οργάνωσης και συμπεριφοράς είναι καθοριστική και για την ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού, και μπορεί να αφορά κάθε τύπο απόκλισης αλλά και κάθε ηλικία. Την καθυστέρηση της ωρίμανσης της ψυχοσύνθεσης και της κινητικής οργάνωσης του παιδιού καθώς και την ελλιπή προσαρμογή του, την ονομάζουμε ψυχοκινητική καθυστέρηση.
Μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κανείς: υπάρχει κάποιο άτομο χωρίς καποια ελλείμματα ή αποκλίσεις. Η απάντηση είναι πολύπλοκη. Η διαδικασία της ωρίμανσης και η ανάπτυξη του εγκεφάλου δεν είναι πάντα μία ευθεία πορεία. Υπάρχουν διακυμάνσεις και εναλλαγές ανάλογα με το αν επηρεάζεται από:
- τυχόν προωρότητα,
- ένα δύσκολο ή πολύωρο τοκετό με επιπλοκές,
- παραμονή στη μονάδα εντατικής νοσηλείας για μακρύ διάστημα,
- προβλήματα σίτισης ή κατάποσης,
- αν υπάρχει κάποια διαπιστωμένη παθολογία όπως π.χ. σύνδρομο , εγκεφαλική παράλυση κλπ,
- αν ακολουθεί τις ηλικιακές απαιτήσεις και τις προδιαγραφές αντιληπτικής ωρίμανσης κ.ά. χωρίς ελλείματα από τα αισθητηριακά συστήματα.
Όλα τα προαναφερόμενα μπορεί και να μην είναι ικανά να δημιουργήσουν πρόβλημα στην αναπτυξιακή διαδικασία ή να έχουν σαν αποτέλεσμα μικρές αποκλίσεις σε αυτήν. Αναφέρονται σε πιθανά αίτια γιατί η ανάπτυξη σε κάθε τέτοια περίπτωση ακολουθεί άλλες διαδρομές που πολλές φορές είναι ανεπιτυχείς για το συγκεκριμένο παιδί που τυχόν παρουσιάζει πρόβλημα ή απόκλιση από το φυσιολογικό.
Να πούμε εδώ ότι η “ψαλίδα” απόκλισης από το φυσιολογικό, σε ένα παιδί μικρής ηλικίας, δεν ακολουθεί ευθεία γραμμή. Η απόκλιση ακολουθεί τη μορφή ανοίγματος ψαλιδιού, θα μεγαλώνει δηλαδή συνεχώς αν δεν οργανωθεί με παρέμβαση. Είναι κατανοητό ότι η απόκλιση αυξάνει όσο οι απαιτήσεις αυξάνουν και το παιδί μένει πίσω στις απαιτούμενες προσαρμογές.
Η φυσικοθεραπεία με την μέθοδο της Νευροεξελικτικής Αγωγής NDT-Bobath σε συνδυασμό με την Αισθητηριακή ολοκλήρωση SI μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην οργάνωση της αντίληψης και της ψυχοκινητικής ανάπτυξης του παιδιού.
Τι είναι η ψυχοκινητική ανάπτυξη και πώς συνδέεται με την αισθητηρική ανάπτυξη;
Όταν μιλάμε για οργάνωση της ψυχοκινητικής ανάπτυξης πάντα αυτό σημαίνει ωρίμανση της λήψης και επεξεργασίας πρώτα των πληροφοριών από τα αισθητήρια του σώματος. Τα αισθητήρια που δίνουν πληροφορίες συνεχώς στον εγκέφαλο, όπως και προαναφέραμε είναι:
- τα αυτιά για την ακοή,
- το αιθουσαίο σύστημα που αφορά στην ισορροπία
- το δέρμα που αφορά στην αφή
- το ιδιοδεκτικό σύστημα που δίνει πληροφορίες για τη θέση των αρθρώσεων και των μελών του σώματος στο χώρο
- το οπτικό από το οποίο παίνει πληροφορίες για τη θέση του ίδιου και του περιβάλλοντος.
Σε κάθε περίπτωση βλάβης ή υπολειτουργίας κάποιου από τα αισθητηριακά συστήματα, καθίσταται σαφές ότι επηρεάζεται η λειτουργία όλου του σώματος, της αντίληψης και της ψυχοσύνθεσης του παιδιού.
Τα πιο συνήθη προβλήματα ή αποκλίσεις των αισθητηριακών συστημάτων που παρατηρούμε συχνά στα παιδιά με αισθητηριακή ανωριμότητα είναι:
- απτική αμυντικότητα, καθορίζει την εισροή πληροφοριών μέσω της αφής. Εδώ το παιδί δεν θέλει ή αντιδρά σε κάθε έντονη ή ακόμη και ήπια επαφή με άλλους και είναι κλεισμένο στον εαυτό του
- οπτική οξύτητα ή υπερευαισθησία στο φως, καθορίζει το αν μπορεί εύκολα να επεξεργαστεί οπτικές πληροφορίες και να απαντήσει σε αυτές. Το παιδί που δεν κατανοεί εύκολα το οπτικό ερέθισμα δεν έχει καλή ισορροπία και δεν θέλει να δραστηριοποιείται σε άγνωστους χώρους, ενώ συχνά αποζητά κάποιο οικείο παιχνίδι ή αντικείμενο, το οποίο κρατά σφιχτά για ασφάλεια
- ελλειπείς ισορροπιστικές αντιδράσεις ή έντονες κινήσεις για να οργανώσει την προσαρμογή του σώματος στο χώρο. Το παιδί αποζητά τρόπο να πετύχει τον έλεγχο της ισορροπίας και πολλές φορές αυτό οδηγεί σε “σφιχτές” κινήσεις κοντά στο σώμα ή έντονες και ασύνδετες κινήσεις για να καλύψει το έλλειμμα
- ελλιπής ιδιοδεκτικότητα, που δε δίνει σαφή εικόνα της θέσης του σώματος στο χώρο. τα παιδιά προσπαθούν να κερδίσουν αυτή τη χαμένη πληροφορία με πιο έντονη σταθεροποίησή τους σε θέσεις και χωρίς πολλές εναλλαγές.
Τι μπορεί να βοηθήσει και να οδηγήσει στην αισθητηριακή επεξεργασία και οργάνωση της αντιληπτικής ικανότητας του παιδιού;
Η ανωριμότητα της αισθητικοκινητικής επεξεργασίας των ερεθισμάτων από τον εγκεφάλο μπορεί να είναι ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά που μπορεί να οδηγούν σε μειωμένη αντιληπτική ικανότητα ή κατανόηση του περιβάλλοντος και των στοιχείων του.
Όταν το κεντρικό νευρικό σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί έτσι ώστε να μπορεί να διαχειριστεί την εισροή πληροφοριών και ερεθισμάτων, ο εγκέφαλος και το σώμα δεν μπορούν να οργανώσουν και να ανταποκριθούν σε αυτή την πληροφοριακή εισροή και ή αδυνατούν να απαντήσουν ή καθυστερούν την απάντηση ή απαντούν λάθος.
Τα συμπτώματα που προκύπτουν – υπερευαισθησία, άγχος και προβλήματα επικοινωνίας, συντονισμού και μάθησης – κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά ώστε να αναπτύξουν σωματοαισθητηριακή ωριμότητα;
Σε οποιαδήποτε ηλικία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις βρεφικές ‘αρχικές-έμφυτες’, ρυθμικές και αντανακλαστικές κινήσεις, για την επανοργάνωση, επανεκκίνηση και βελτίωση των εγκεφαλικών λειτουργιών, του σώματος και των αισθητηριακών συστημάτων.
Οι βρεφικές αρχικές-έμφυτες κινήσεις είναι ρυθμικές και αντανακλαστικές κινήσεις οι οποίες συμβαίνουν σε όλα τα υγιή νεογνά κατά τη διάρκεια της κύησης και της νεογνικής ηλικίας
Η κίνηση είναι το ζωογόνο καύσιμο που χρειάζεται ο εγκέφαλος ώστε να αναπτυχθεί: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναπτύσεται και οργανώνεται μέσω της κίνησης! Το έμφυτο-αρχικό πρότυπο νευροαναπτυξιακής κίνησης διασφαλίζει το γεγονός ότι το νεογνό έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες οργάνωσης της κινητικής , συναισθηματικής ανάπτυξης και μάθησης.
Οι αναπτυξιακές ή «ορόσημο» κινήσεις, εκτός από την επιβίωση και ανάπτυξη σε επίπεδο αισθητικοκινητικό αποτελούν και ένα οργανωμένο πλάνο “κινήσεων-ασκήσεων” του νεογνού για την ανάπτυξη ισορροπίας, μυϊκού τόνου, δύναμης, συντονισμού, αισθητηριακής ολοκλήρωσης και ανάπτυξης του εγκεφάλου.
Έτσι εάν ένα παιδί προσπαθεί ή δεν είναι δυνατόν να βρει την αισθητηριακή του ταυτότητα ή δεν είναι ικανό να αναγνωρίσει τα αισθητηριακά ερεθίσματα ώστε να τα επεξεργαστεί και να απαντήσει, η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσεται το αισθητηριακό σύστημα μέσω αυτών των έμφυτων κινήσεων μας δίνει εργαλεία που προσφέρουν απλή αλλά βαθιά βοήθεια για να ξεπεράσουμε την αισθητηριακή δυσοργάνωση ή ανωριμότητα.
Όταν ένα βρέφος δεν βιώνει αρκετές από αυτές τις έμφυτες ρυθμικές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις, ο εγκέφαλος, το σώμα και τα αισθητικοκινητικά συστήματα δεν μπορούν να οργανωθούν, και μένουν σε μία ανώριμη κατάσταση χωρίς δυνατότητα οργάνωσης.
Τα “κανάλια-μονοπάτια” του εγκεφάλου είναι σε κατάσταση ατελούς αναπτυξιακής οργάνωσης, ο μυϊκός τόνος είναι αδύναμος και τα αιθουσαία και τα υπόλοιπα αισθητικοκινητικά συστήματα προσπαθούν επι ματαίω να ανταποκριθούν και να αναγνωρίσουν ή και να απαντήσουν στην εισροή πληροφοριών και ερεθισμάτων που φαντάζουν ασυνάρτητα και οδηνηρά.
Ποτέ δεν είναι αργά να υπάρξει η εμπειρία και η θετική επίδραση των νευροαναπτυξιακών βρεφικών κινήσεων σε ένα παιδί. Τα παιδιά μπορεί να έχουν έλλειμμα αυτών των πληροφοριών από την νεογνική ηλικία τους, αλλά βάζοντας στην καθημερινότητά τους, αυτές τις νευροεξελικτικές κινήσεις της νεογνικής ηλικίας δίνεται στον εγκέφαλο η δυνατότητα να αναπτύξει υψηλότερο επίπεδο εγκεφαλικών δεξιοτήτων και αισθητηριακής ολοκλήρωσης.
Η ωρίμανση μπορεί να εξελιχθεί και σε μεταγενέστερη ηλικία, καθώς γνωρίζουμε ότι υπάρχει η πλαστικότητα του εγκεφάλου. Πάντα όμως πρέπει να ξέρουμε ότι η πρόληψη αποτελεί συνταγή για σίγουρη επιτυχία σε σχέση με την ίαση μίας παθολογίας, που χρήζει περισσότερου κόπου και χρόνου και δεν είναι βέβαιης επιτυχίας.
Πώς λειτουργούν οι νεογνικές ρυθμικές κινήσεις στη νευροανάπτυξη;
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι λειτουργικά προδιαγεγραμμένος να απαντά στο ρυθμό. Ανασαίνουμε ρυθμικά, η καρδιακή λειτουργία συμαβαίνει ρυθμικά, οι ώριμες εκούσιες κινήσεις μας είναι ρυθμικές, μαθαίνουμε και μιλάμε με ρυθμικό τρόπο, ακόμη και η πυροδότηση της εγκεφαλικής νευρικής ώσης λέγεται ταλάντωση.
Για τα περισσότερα παιδιά, οι ‘εμφυτες-νεογνικές ρυθμικές κινήσεις είναι κατευναστικές, ευχάριστες και πολύ χρήσιμες για την απελευθέρωση του στρες και της ανησυχίας.
Αν και απλές, οι έμφυτες-νεογνικές ρυθμικές κινήσεις παρέχουν αισθητηριακή διέγερση για τα αναπτυσσόμενα απτικά, ιδιοδεκτικά και αιθουσαία συστήματα. Οι επαναλαμβανόμενες και ρυθμικές κινήσεις ρυθμίζουν επίσης και ωριμάζουν το στέλεχος του εγκεφάλου και τα βασικά γάγγλια, και βοηθούν στην οργάνωση της ικανότητας προσήλωσης- εστιασμού, επίσης βοηθούν στον έλεγχο των παλμών και στην ικανότητα να στέκεται το άτομο ακίνητο καθώς και στην επίτευξη νέας μάθησης με ευκολία.
Οι νεογνικές αυτές κινήσεις επίσης οργανώνουν την ωρίμανση και της παρεγγεφαλίδας. Η ωρίμανση της λειτουργίας της παρεγγεφαλίδας βοηθά στην οργάνωση της ομαλής ρυθμικής κίνησης που με τη σειρά της βοηθά στην ενεργοποίηση του κέντρου ομιλίας και οπτικής παρακολούθησης από την οργάνωση της αντίστοιχης φλοιικής περιοχής του εγκεφάλου. Σύμφωνα με τον Harald Blomberg, MD, αυτό εξηγεί γιατί βλέπουμε συχνά να έχουμε μεγάλα οφέλη στην ικανότητα ομιλίας και ανάγνωσης όταν οι ρυθμικές κινήσεις συμβαίνουν με συνέπεια κατά τη θεραπευτική παρέμβαση.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στην οργάνωση της νευροανάπτυξης του παιδιού και να μην αποτύχουμε στην προσπάθεια;
Όπως γνωρίζουν οι γονείς ευαίσθητων παιδιών, τα προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας μπορεί να είναι η πηγή μεγάλης δυσφορίας, άγχους και έντονων προκλήσεων στην καθημερινή ζωή. το στοίχημα είναι να παρέχουμε τη δυνατότητα θεραπευτικής παρέμβασης ώστε τα παιδιά μας να είναι άνετα και επιτυχημένα.
Τώρα υπάρχει μια απλή, φυσική διαδικασία που μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε το πώς να δώσουμε στα παιδιά τις έμφυτες νεογνικές- ρυθμικές κινήσεις που μπορεί να έχουν χάσει κατά την νεογνική τους ηλικία οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στην οργάνωση και ωριμότητα της εγκεφαλικής επεξεργασίας και απάντησης στα αισθητηριακά και αισθητικοκινητικά ερεθίσματα.
Τα περισσότερα παιδιά λατρεύουν τις κινήσεις και οι γονείς αναφέρουν μεγάλα οφέλη για τα παιδιά τους – καλύτερος ύπνος, ισχυρότερη συναισθηματική ρύθμιση, οργάνωση της ομιλίας, ευκολότερη μάθηση, αυξημένη ισορροπία, λιγότερο άγχος, μεγαλύτερη αντοχή και περισσότερη ευεξία.
Η ρυθμική διέγερση μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη αισθητικοκινητική οργάνωση προωθώντας την ήρεμη αισθητηριακή επεξεργασία, την ευκολότερη εκμάθηση και την απελευθέρωση του στρες, του άγχους και των εμπειριών που μπορεί να ήταν τραυματικοί.
Η μέθοδος της Νευροεξελικτικής Αγωγής NDT-Bobath σε συνδυασμό με την Αισθητηριακή ολοκλήρωση SI μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην οργάνωση του παιδιού.
